معماری منظر و شیوه های مدیریت دانش در فرآیند طراحی

معماری منظر رشته ای جوان در  عرصه حرفه های مرتبط با طراحی محیط به شمار می آید و هنوز در حال طی مراحل تکامل خویش است. هر چند معماری منظر در بسیاری از مباحث، به ویژه در زمینه مفاهیم مربوط به خلق و سازماندهی فضا و مکان، قرابت بسیار زیادی به معماری دارد، لیکن عرصه فعالیت آن در محیط های باز طبیعی و مصنوع و ارتباط ناگزیر آن با فرآیندهای جاری در این عرصه، باعث ایجاد خصوصیات ویژه ای برای آن شده است. این خصوصیات ویژه معماران منظر را به آشنایی با طیف وسیعی از دانش وا می دارد. مهم ترین سؤال پیش رو چگونگی ایجاد تلفیق و هماهنگی میان موضوعات گوناگون و دانش وسیع مرتبط با معماری منظر است. همچنین سؤالات دیگری در این زمینه مطرح می شوند. معماری منظر چیست و خصوصیات کلیدی آن کدام است؟ مهارت ها و بدنة دانشی که معمار منظر باید آنها را بیاموزد کدام است؟ چگونه می توان به این حدود دانش نظم بخشید، آن را به کار گرفت و آموزش داد؟ بدین ترتیب این مقاله می کوشد با معرفی اجمالی معماری منظر و حوزه های فعالیت آن به رفع برخی از ابهامات در زمینه ویژگی های خاص این رشته و وجوه تمایز آن با دیگر رشته ها و همچنین تبیین دانش مرتبط با این رشته اقدام کند. به نظر مهم ترین ویژگی حرفه ای معماران منظر در حل مشکلات از طریق مدیریت خلاقانه حدود دانش در ارتباط با موضوع است. لذا در ادامه ساز و کارهایی با تکیه بر مفهوم نگرش سیستماتیک، مدل سازی و الگو برای غلبه بر مشکل پیچیدگی و گستردگی مفاهیم در جریان طراحی مورد بررسی قرار می گیرد تا با پیوند آنها بتوان در نهایت چارچوبی مناسب و قابل تعمیم برای بکارگیری در طراحی منظر و آموزش آن پیشنهاد کرد.